Giacomo Puteo

Giacomo Puteo
	Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	13 lutego 1495 ; Nicea
Data i miejsce śmierci	26 kwietnia 1563 ; Rzym
	Prefekt Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości
Okres sprawowania	lipiec 1559–26 kwietnia 1563
	Prefekt Sygnatury Brewe Apostolskich
Okres sprawowania	8 lipca 1552–26 kwietnia 1563
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	20 listopada 1551; Juliusz III
Kościół tytularny	S. Simeone Profeta; S. Maria in Via

Giacomo Puteo^[a]^[1], właśc. Giacomo del Pozzo^[b]^[1] (ur. 13 lutego 1495 w Nicei, zm. 26 kwietnia 1563 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 13 lutego 1495 roku w Nicei, jako syn Antonia del Pozzo i Praxedis Berard i Caulelles^[2]. Studiował na Uniwersytecie Bolońskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure^[2]. Uzyskał beneficja kościelne na Majorce, a następnie został audytorem i ostatecznie dziekanem Roty Rzymskiej^[2]. 18 kwietnia 1550 roku został wybrany arcybiskupem Bari^[3]. 20 listopada 1551 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Simeone Profeta^[3]. Był członkiem Rzymskiej Inkwizycji (od 20 stycznia 1552) i prefektem Sygnatury Brewe Apostolskich (od 8 lipca 1552) oraz Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości (od lipca 1559)^[2]^[4]^[5]. Brał udział w przygotowaniu soboru trydenckiego i stanowczo wspierał kontrreformację^[2]. W 1561 roku został mianowany legatem na sobór, jednak stan jego zdrowia uniemożliwił mu podróż^[2]. Rok później zrezygnował z zarządzania archidiecezją^[3]. Zmarł 26 kwietnia 1563 roku w Rzymie^[2].

Uwagi

↑ upowszechniona forma zlatynizowana
↑ rodowa forma włoska

Przypisy

↑ ^a ^b Lorenzo Cardella: Memorie storiche de' cardinali della Santa Romana Chiesa. T. IV. Rzym: Stamperia Pagliarini, 1793, s. 314-315.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Giacomo Puteo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-02-11]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Giacomo Puteo. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-02-11]. (ang.).
↑ René Angel. La secrétairerie pontificale sous Paul IV.. „REVUE DES QUESTIONS HISTORIQUES”. LXXIX, s. 408-470, 1906. (fr.).
↑ Herman H. Schwedt: Die Anfänge der Römischen Inquisition. Kardinäle und Konsultoren 1542 bis 1600. Wiedeń: Herder, 2013, s. 209-210. ISBN 978-3-451-27144-1.

[uwaga1-1] upowszechniona forma zlatynizowana

[uwaga2-3] rodowa forma włoska

[Cardella-2] Lorenzo Cardella: Memorie storiche de' cardinali della Santa Romana Chiesa. T. IV. Rzym: Stamperia Pagliarini, 1793, s. 314-315.

[FIU-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Giacomo Puteo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-02-11]. (ang.).

[hierarchy-5] Giacomo Puteo. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-02-11]. (ang.).

[RQH-6] René Angel. La secrétairerie pontificale sous Paul IV.. „REVUE DES QUESTIONS HISTORIQUES”. LXXIX, s. 408-470, 1906. (fr.).

[Schwedt-7] Herman H. Schwedt: Die Anfänge der Römischen Inquisition. Kardinäle und Konsultoren 1542 bis 1600. Wiedeń: Herder, 2013, s. 209-210. ISBN 978-3-451-27144-1.

[a]

[1]

[b]

[2]

[3]

[4]

[5]

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)